Chania Blogs

View My Stats

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ: 54 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΝΕΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Συνθήκη της Ρώμης: 54 Χρόνια Μετά, Νέες Προκλήσεις Για Την Ευρώπη

* του Γιώργου Ζερβάκη

Στις 25 Μαρτίου του 1957 , στη Ρώμη , η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας , η Γαλλία , η Ιταλία , το Λουξεμβούργο , το Βέλγιο , η Ολλανδία , υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.Σήμερα , πενήντα τέσσερα χρόνια μετά , καθώς τίθενται μια σειρά απο ερωτήματα σχετικά με την μελλοντική εξέλιξη της Ε.Ε. , η διατύπωση της Συνθήκης της Ρώμης αντικατοπτρίζει τη σημασία των αρχών αλληλεγγύης και κοινής πορείας των ευρωπαϊκών κρατών με τελική επιδίωξη την ομοσπονδιακή δόμηση. Απο την Ρώμη του 1957 μέχρι σήμερα, παρά το ότι δεν κατοχυρώθηκε ούτε στο Maastricht , ούτε στο Amsterdam , πολύ περισσότερο δε ούτε στη Νίκαια αλλά ούτε και στην Λισαβόνα , η ευρωπαϊκή ομοσπονδία για την οποία αγωνίζονται οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές εδω και έξι 10ετίες δημιουργείται κάτω απο τα μάτια μας και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται εθελοτυφλούν.

Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης , οι προσπάθειες στο θεσμικό ενωσιακό πεδίο πρέπει να οδηγήσουν την Ένωση σε περαιτέρω εμβάθυνση των θεσμών και ενίσχυση του υπερεθνικού πλαισίου συνεργασίας για να μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα , να αποκτήσει περισσότερο νόημα για τους Πολίτες της.


Καθώς γιορτάζουμε αυτά τα πενήντα τέσσερα τελευταία χρόνια πρωτοφανούς ειρήνης και σταθερότητας , δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη σύγκριση με τα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ου αιώνα που σημαδεύτηκε απο δυο Παγκοσμίους Πολέμους.Όμως η εσωτερική αγορά , το ενιαίο νόμισμα , η κατάργηση των συνόρων , η ελεύθερη διακίνηση χωρίς διαβατήρια και άλλα έγγραφα δεν αρκούν για να εμπνεύσουν τις νέες γενιές που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.

Όπως επίσης δεν αρκεί η οικονομική ισχύς αν δεν συνοδεύεται απο την αντίστοιχη πολιτική।Διότι μόνον η ενωμένη Ευρώπη των 500.000.000 κατοίκων έχει το απαιτούμενo ειδικό βάρος , αλλά και την ιστορική υποχρέωση να προχωρήσει στην εξισορρόπηση της αμερικανικής ισχύος , η οποία παρέμεινε ανεξέλεγκτη μετά την κατάρρευση του διπολισμού με τα γνωστά αποτελέσματα.

Σήμερα, πενήντα τέσσερα χρόνια μετά την ιστορική εκείνη μέρα, η Ε.Ε. αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων ετών, την ίδια της την συνοχή, αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο δίλημμα σχετικά με την στρατηγική της κατεύθυνση και με τους περισσότερους εκ των ηγετών της Ευρώπης να κινούνται εκτός του κοινοτικού πλαισίου.


Η Ε.Ε των 27 κ-μ, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, που φέρνει στην επιφάνεια τα δομικά προβλήματα του ενωσιακού οικοδομήματος: όπως η απουσία πολιτικής και οικονομικής διακυβέρνησης.Και σε αυτή την συγκυρία, ενώ όλοι, από το Βερολίνο ως την Αθήνα, παραδέχονται ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνο του στις δυσκολίες, αυτό που επιτάσσει το κοινό ευρωπαϊκό καλό και η κοινή λογική, δηλαδή η συντονισμένη δράση, δεν αποτελεί δεδομένο στην Ε.Ε. των ΄΄27΄΄.


Οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, οφείλουν να ενισχύσουν την λογική της πολιτικής ένωσης και όχι τους μονομερείς εθνικούς προστατευτισμούς, γιατι σε τελική ανάλυση, αυτό το οποίο κρίνεται είναι το ίδιο το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης।

Η Ε.Ε. οφείλει σήμερα να πραγματοποιήσει ένα ποιοτικό θεσμικό πολιτικό άλμα και να αφήσει στο παρελθόν την αυτάρεσκη διαχειριστική της αδράνεια και τους παγερούς εθνικούς συμβιβασμούς που αποφέρουν απολίτικη νοοτροπία ως προς τα κοινοτικά ζητήματα.


Η κρίση που όλοι βιώνουμε, οφείλει να επιταχύνει τις διαδικασίες για την πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης, να προταχθούν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα έναντι των βραχυπρόθεσμων τοπικών συμφερόντων, να επαναφέρουμε στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης την προοπτική μιας ισχυρής και ενωμένης Ευρώπης, να επαναφέρουμε το όραμα της ενοποίησης στην ράγες του.


Την ώρα που η οικονομική κρίση, αναδεικνύει και την έλλειψη οραματιστών ηγετών που μπορούν να προωθήσουν το σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, την ώρα που μεταβάλλονται αρκετά τα χαρακτηριστικά των οικονομιών και της αλληλεπίδρασης στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη, που δημιουργούνται νέες θεσμικές υποδομές για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις επενδύσεις και τις αγορές, η Ευρώπη, χρειάζεται – αυτό είναι το ζητούμενο – μια φωνή , μια κίνηση, μια κατεύθυνση και έναν συμπαγή ενιαίο ρόλο στο υπο διαμόρφωση σύστημα.


Τι χρειάζεται δηλαδή; Μια κοινή πολιτική βούληση , έτσι ώστε η Ευρώπη να φύγει προς τα εμπρός, να πάψει να λειτουργεί μόνο ως ενιαία αγορά και ως ενιαίο νόμισμα , να μπορέσει να ανταποκριθεί στις καινούριες παγκόσμιες προκλήσεις και να δώσει το στίγμα της, να επιδιώξει την ολοκλήρωση της, οικονομική και πολιτική εντός των ορίων της, γι’αυτό που άλλωστε ιδρύθηκε.


Στη νέα διαδικασία που έχει εισέλθει η ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού χώρου,αποτυπώνονται οι νέες συνθήκες για την Ευρώπη,ένα ευρωπαϊκό κράτος που θα θεσπίσουν οι ίδιοι οι Πολίτες της.Μια γεωγραφική έκταση όπου ο ευρωπαϊκός πολιτισμός συνεχίζει να ζεί και συνεχίζει να κινείται και να αναπτύσσεται.

Και όλα αυτά αποτελούν βασικούς όρους για να μείνει η Ευρώπη πιστή σε ορισμένες αξίες που ξεχώρισαν από την αυγή της ιστορίας της και που συναντάμε σε όλη την εξελικτική της πορεία με πάμπολλες αδυναμίες,αρκετά λάθη,αρκετές οπισθοχωρήσεις,που είναι όμως η μοίρα κάθε ζωντανού οργανισμού. Αξίες που είναι δικές της,στη βάση του ευρωπαϊκού πολιτισμού που αναδεικνύει το υπόβαθρο του προσώπου ΄΄Ευρώπη΄΄.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, με την ευκαιρία της 54ης επετείου από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης, δημοσιεύθηκε στις 25.3.2011

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ ΄΄

ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ

του Γιώργου Ζερβάκη*


Την ώρα που στην ευρύτερη περιοχή μας ανατρέπονται καθεστωτικές δυνάμεις 10ετιών , την ώρα που οι λαοί της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ζούν την δική τους « ΄Ανοιξη Δημοκρατίας » απαιτώντας τις αυτονόητες δημοκρατικές και κοινωνικές ελευθερίες , με τις αβεβαιότητες να μας περιτριγυρίζουν, αποτελεί καθήκον των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων να επιδείξουν ευρύτατες συναινέσεις.

Πολιτικά κόμματα, και πολιτικοί, έχοντας ξεκινήσει από διαφορετικές αφετηρίες ως προς την αναγκαιότητα συμμετοχής μας στην Ευρώπη , έχοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στο πως φτάσαμε εδώ, έχουν την υποχρέωση να αναπτύξουν σήμερα ένα minimum πλαίσιο προσέγγισης ως προς την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, να ενισχύσουν αυτήν την πορεία και όχι να την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, οφείλουν να αναπτύξουν έναν ουσιαστικό διάλογο για την επίτευξη συγκεκριμένων δεσμεύσεων για να μπορέσουν να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα.

Και ο διάλογος αυτός, δεν αφορά αποκλειστικά ηγετικές ομάδες και ομαδάρχες , δεν αφορά κοινοβουλευτικές ομάδες όπου ακούγεται η άποψη του ενός, αφορά την Κοινωνία που βιώνει την υπάρχουσα κρίση.

Την ώρα αυτών των κρίσιμων διαπραγματεύσεων και για το ευρωπαϊκό μέλλον, κόμματα και πολιτικοί, ο πρωθυπουργός στα πλαίσια των ευρωπαϊκών θεσμών, τα ελληνικά πολιτικά κόμματα εντός των ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών που ανήκουν, οφείλουν να προσδιορίσουν ότι η διέξοδος για την Ευρώπη μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την περαιτέρω κοινοτικοποίηση.H λύση στην κρίση της Ευρώπης δεν είναι ο εθνοκεντρισμός, η περιχαράκωση, αλλά η επαναφορά του ενωσιακού εγχειρήματος στην σωστή του βάση, την υπερεθνικότητα, την ομοσπονδιακή δόμηση της Ευρώπης.

Και πάνω σε αυτό το σχέδιο, μπορούμε να συναντηθούμε όλοι, Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθεροι, Πράσινοι, η Αριστερά που πίστευε πάντα στο ευρωπαϊκό όραμα, μπορούμε να ενώσουμε δυνάμεις για να καταδείξουμε την αναγκαιότητα για μια « άλλη, ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη Ευρώπη »।Γιατί, στην διάχυση ιδεών και προβληματισμού για την Ευρώπη, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος πρέπει να είναι παρών.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες,τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη και επιβάλλουν πολιτική ευθύνη, πολιτική συνέπεια εντός και εκτός Ελλάδος, πολιτική αξιοπιστία। Γιατί , σε τελική ανάλυση, η αποδοχή και η ύπαρξη πολιτικής συναίνεσης, οφείλουμε και πρέπει να καταλάβουμε, ότι ξεπερνά την σημερινή ή την αυριανή κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα με τους σημερινούς ή αυριανούς αρχηγούς τους, το πολιτικό σύστημα που πρέπει να αλλάξει , αφορά το αύριο αυτής της χώρας, τους Πολίτες. Πολίτες, που πρέπει με την σειρά τους, πιο υπεύθυνοι και πιο ώριμοι μέσα από αυτήν την κρίση, να πάρουν της δικές τους αποφάσεις, απορρίπτωντας πολιτικές πρακτικές και πρόσωπα.Αποφάσεις που έχουν να κάνουν με το μέλλον, όχι με το παρελθόν.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, δημοσιεύθηκε στις 10.3.2011





ΑΡΘΡΟ ΄΄ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ,ΤΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΄΄

30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ΤΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

του Γιώργου Ζερβάκη *

Τριάντα χρόνια συμμετοχής μας στην ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια τελικά , δεν καταφέραμε να είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, απέναντι στις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις, στην αξιοπιστία μας.

Πολιτικοί και πολίτες, κάναμε ότι μπορούσαμε για να υπονομεύσουμε την μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδος. Και τώρα, ερχόμαστε, και ζητάμε τι; Να αναζητήσουμε υπευθύνους, μέσα απο διαδικασίες Εξεταστικών Επιτροπών, όπου ο καθένας θα αναδείξει εκείνα τα οποία τον εξυπηρετούν, αλλά δεν υπηρετούν το καλό της χώρας.

Δεν θα ακούσουμε ποτέ γιατί όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή του 1981, το χρέος μας σαν χώρα ήταν στο 28% του ΑΕΠ και το εκτινάξαμε στα ύψη, στο όνομα μιας αλόγιστης και κατ’ όνομα « Κοινωνικής Πολιτικής ».

Δεν θα ακούσουμε ποτέ,γιατί οδηγήθηκε σε αποτυχία το φιλόδοξο πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας του 1985, με το '' άδειασμα '' του Κώστα Σημίτη, απο τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην 2η θητεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Δεν θα ακούσουμε '' ποιοί '' εξωθεσμικοί παράγοντες και '' γιατί '' οδήγησαν σε πτώση την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της ΝΔ το 1993, για να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ.

Δεν θα ακούσουμε για το πως το ''βαθύ'' λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ και η συνδικαλιστική κάστα του οδήγησαν στην αποτυχία το πρόγραμμα Γιαννίτση επι πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη , για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Δεν θα ακούσουμε, ποιοί ''κρατιστές'' της λαϊκής δεξιάς, μπλόκαραν κάθε προσπάθεια της περίφημης επανίδρυσης του κράτους, στην 2η θητεία της κυβέρνησης Καραμανλή.

Δεν θα ακούσουμε για το '' ποιοί '' ευθύνονται για την γιγάντωση του κράτους του 1000000 δημόσιων υπαλλήλων.

Δεν θα ακούσουμε γιατί 10।000 εκπαιδευτικοί είναι αποσπασμένοι στο Δημόσιο, εκτός των οργανικών τους θέσεων, όπως και 5.000 «αποσπασμένοι» νοσηλευτές, με τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ και των νοσηλευτών να απαιτούν χιλιάδες νέους διορισμούς.

Δεν θα ακούσουμε γιατί κοινοτικά πακέτα, πλαίσια στήριξης, που έπρεπε να έχουν αλλάξει την εικόνα της Ελλάδος, της Κρήτης, δεν αξιοποιήθηκαν.

Δεν θα ακούσουμε ποτέ, γιατί ενώ η κοινοτική Ευρώπη κινούνταν στο στάδιο ενίσχυσης των περιφερειακών αρχών, εμείς πειραματιζόμασταν και χάναμε ευκαιρίες στο πεδίο της Αυτοδιοίκησης.

Δεν θα ακούσουμε ποτέ, γιατί δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα, συγκεκριμένος περιφερειακός σχεδιασμός για την ανάπτυξη της Κρήτης, γιατί, στην είσοδο του 2011, συζητάμε ακόμα για το νέο διεθνές αεροδρόμιο, για τους οδικούς άξονες , έργα που έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί , για το λιμάνι του Καστελίου που παρέμεινε στα χαρτιά. Δεν θα ακούσουμε γιατί στην Κρήτη κανένα μεγάλο έργο υποδομών δεν περιλαμβάνεται στον σχεδιασμό των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών.Για όλα αυτά, ποιοί και πότε θα δώσουν υπεύθυνες και πειστικές απαντήσεις;


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, με την ευκαιρία της 30ης επετείου από την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ,δημοσιεύθηκε στις 01.2.2011.







ΑΡΘΡΟ ΄΄ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ΄΄

30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ του Γιώργου Ζερβάκη *

Στην πορεία των κοινωνιών και των εθνών, υπάρχουν ημερομηνίες που είναι ορόσημα και σημεία αναφοράς στην εθνική τους διαδρομή, ημερομηνίες που καθορίζουν την πορεία τους εντός ενός πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού γίγνεσθαι που δεν επιδέχεται στενές εθνικές παρεμβάσεις και λύσεις।Ημερομηνίες που έρχονται να αποτυπώσουν σε μια λειτουργική ισορροπία το ιστορικό παρελθόν, τις ανάγκες του σήμερα και τις προοπτικές του αύριο. Για την Ελλάδα, η 1η Ιανουαρίου 1981 αποτελεί μια ημερομηνία της οποίας το νόημα και η σημασία της δεν μπορεί να παρακαμφθεί, να αλλοιωθεί , πολύ δε περισσότερο να αμφισβητηθεί. Την 1.1.1981, λίγους μήνες μετά την κυβερνητική αλλαγή και τα συνθήματα που εξέπεμπε περί μη συμμετοχής στην ΕΟΚ, η χώρα μας γίνεται και επίσημα μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής δημοκρατικής οικογένειας, αποτελώντας το 9ο μέλος της. Τριάντα χρόνια μετά, εκείνη την ιστορική ημέρα την ενθυμούνται διαφορετικές γενιές.Οι γενιές που έζησαν διχασμούς, που βίωσαν την κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών, την επάνοδο της Δημοκρατίας το καλοκαίρι του 1974.Η γενιά η δικιά μου, που έζησε το 1989-1990 την ιστορική κατάρρευση των ανελεύθερων κομμουνιστικών καθεστώτων και την άνοιξη δημοκρατίας στην Ανατολική Ευρώπη, που έζησε τον οραματισμό Ντελόρ, Μιτεράν, Κόλ για μια ισχυρή πολιτικά Ευρώπη.Και όλες αυτές οι γενιές, μαζί με την σημερινή, που βιώνει την πιο δύσκολη μεταπολεμική κρίση, αλλά και αυτές που θα ακολουθήσουν, έχουν την υποχρέωση να θυμούνται τους σκληρούς αγώνες που δόθηκαν, τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν και τα εμπόδια που έπρεπε να παρακαμφθούν, προκειμένου η χώρα μας να αποτελέσει ισότιμο μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Προσπάθειες που ξεκίνησαν με τις αρχικές διαπραγματεύσεις του 1959, πέρασαν στην απόκτηση του καθεστώτος του συνδεδεμένου μέλους το 1961, πάγωσαν με την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος το 1967 και επανατοποθετήθηκαν με την επάνοδο της Δημοκρατίας.Εξέλιξη που επανέφερε το θέμα της ενταξιακής προοπτικής της χώρας και στις 12.6.1975 η ελληνική κυβέρνηση, με τον οραματισμό του Έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, στηριζόμενη στο Άρθρο 237 της Συνθήκης της ιστορικής συνθήκης της Ρώμης του 1957, το οποίο προέβλεπε ότι ΄΄κάθε ευρωπαϊκό κράτος μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος της Κοινότητας΄΄, ζήτησε την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Παρά το ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Ιανουάριο του 1976 είχε προτείνει μια κατ’αρχήν προενταξιακή περίοδο αορίστου χρόνου για να υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος στην Ελλάδα πριν την ένταξη να προχωρήσει στις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και σε 2ο στάδιο ομαδοποίηση των ελληνικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων με εκείνες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, οι ενστάσεις της αυτές ξεπεράσθηκαν, με τις διαπραγματεύσεις ένταξης να αρχίζουν τον Δεκέμβριο του 1976. Τριάντα χρόνια μετά, οι βασικοί λόγοι πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η Ελλάδα επιδιώκοντας την ένταξη της στην ΕΟΚ, παραμένουν επίκαιροι: 1] Θεώρησε την Κοινότητα ως το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα επετύγχανε την σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και ως τον ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό των δομών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. 2] Επιθυμούσε ως ευρωπαϊκή χώρα να είναι παρούσα και να επηρεάσει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. 3] Επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα,ιδιαίτερα σε σχέση με την μείζων απειλή της Τουρκίας,επιδιώκοντας την χαλάρωση της έντονης εξάρτησης που είχε αναπτυχθεί από τις ΗΠΑ. Οι διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα δεν ήταν και τόσο εύκολες, καθώς η Ελλάδα διαπραγματευόταν με ΄΄9΄΄ κυβερνήσεις με διαφορετικές θέσεις και απόψεις και όχι με ένα θεσμό.Οι διαπραγματεύσεις αυτές συνέπεσαν με μια περίοδο κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Κοινότητα αντιμετώπιζε οικονομική στασιμότητα, ανεργία, πληθωρισμό, βιομηχανική κρίση. Το όραμα όμως της ένταξης της χώρας μας σε μια ισχυρή οικογένεια κρατών που θα της έδινε το πλεονέκτημα να ισχυροποιήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς της, να τύχει των πλεονεκτημάτων μιας μεγάλης Ενιαίας Αγοράς, να συμμετέχει στο πλέγμα των κοινοτικών μηχανισμών λήψης αποφάσεων, η καθολική προσήλωση στο μεγάλο αυτό στόχο των ανθρώπων που εργάστηκαν στο πλαίσιο της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων και κυρίως το διεθνές κύρος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, οδήγησαν την ελληνική προσπάθεια σε γρήγορη και ικανοποιητική κατάληξη. Ο μεγάλος αυτός στόχος, περνώντας από διάφορες φάσεις έως ότου καταλήξει σε μια κοινά αποδεκτή θέση του συνόλου σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων για την χρησιμότητα της ένταξης, οι προσπάθειες του παρελθόντος και του παρόντος για ενίσχυση της θέσης της χώρας στο κοινοτικό σύστημα, προσδιορίζουν την πορεία της χώρας, εν μέσω μιας βαθύτατης κρίσης, που ξεκίνησε πολύ πρίν την ένταξη μας στην ΕΟΚ και την οποία ζούμε σαν κοινωνία. Διαδικασία,που σε ένα ανανεωμένο πολιτικό σύστημα δεν θα μετατρεπόταν ξανά,με ευθύνη και του Πολίτη σε μια ανούσια αντιπαράθεση που δεν αναδεικνύει τα σημαντικά ευρωπαϊκά θέματα που διακυβεύονται αυτή την στιγμή. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, με την ευκαιρία της 30ης επετείου από την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, δημοσιεύθηκε στις 30.1.2011.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΄΄

ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ του Γιώργου Ζερβάκη* Από την αρχή της 10ετίας του ΄90 και έπειτα, με την υπογραφή της Συνθήκης του Maastricht , οι αυτοδιοικητικές δομές βρήκαν έκφραση στο ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα, έκφραση που αποτυπώνεται με την ύπαρξη του Ευρωπαϊκού Καταστατικού Χάρτη Αυτοδιοίκησης, με την δημιουργία της Επιτροπής των Περιφερειών και την ενδυνάμωση αυτής της πορείας από όλες τις μετέπειτα κοινοτικές Συνθήκες, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας, της Λισαβόνας. Η Ελλάδα , κινούμενη εντός της ευρωπαϊκής της πορείας, κυρίως εντός των ορίων που σηματοδότησε η ένταξη στην ευρωζώνη , δεν προσάρμοσε τις διοικητικές της δομές στις προκλήσεις , στο κοινοτικό γίγνεσθαι της αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης, Πεποίθηση μου, μετά από μια 12ετία ενασχόλησης με τις αυτοδιοικητικές εξελίξεις σε κοινοτικό επίπεδο, είναι ότι σπατάλησαμε κρίσιμα χρόνια, και σήμερα αρχίζουμε να υλοποιούμε πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει από χρόνια. Την ώρα που στην Ελλάδα,στα μέσα της 10ετίας του ΄90 ομφαλοσκοπούσαμε εάν ο β΄ βαθμός Τ.Α. θα έπρεπε να οργανωθεί σε επίπεδο Περιφέρειας ή Νομαρχίας , στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. είχαν ξεκινήσει οι μεταρρυθμίσεις σε σχέση με τις μελλοντικές αυτοδιοικητικές δομές. Παρά τις επικρατούσες τάσεις στην Ευρώπη που οδηγούσαν στην ενίσχυση του ρόλου της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας μας επικεντρώθηκε στην λειτουργία των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων , οι οποίες καθηλώθηκαν σε ρόλους διεκπεραίωσης και μόνο, κάτι που αποτέλεσε και βασική διαπίστωση του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι εξελίξεις των ετών που ακολούθησαν την εφαρμογή του Καποδίστρια, κατέστησαν ζωτικής σημασίας το αίτημα για ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό των αυτοδιοικητικών δομών ,με μια νέα μεταρρύθμιση η οποία θα δώσει την δυνατότητα νέων συνενώσεων των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ αλλά και αναδιάρθρωση του δεύτερου αυτοδιοικητικού βαθμού σε επίπεδο Περιφέρειας όμως. Μια ευρύτερη μεταρρύθμιση, που θα στοχεύει στην απόκτηση επιτελικού ρόλου του κράτους , ισχυροποιώντας την αποκέντρωση μέσα από την δημιουργία σύγχρονων Δήμων που θα αποτελούν κύτταρα τοπικής ανάπτυξης & ποιοτικότερης διαχείρισης υπηρεσιών προς τους Πολίτες. Μια μεταρρύθμιση, που θα έχει ως βασικό συστατικό στοιχείο το συμφέρον των τοπικών κοινωνιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των Πολιτών στον σχεδιασμό και τις αποφάσεις, την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ. Μια μεταρρύθμιση που θα επαναχαράξει τον ελληνικό διοικητικό χάρτη, με την αιρετή περιφέρεια ως το πεδίο δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης από την στιγμή που τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών γίνονται όλο και πιο σύνθετα & η αντιμετώπιση τους συνηγορεί προς ένα βαθμό όχι συγκέντρωσης, αλλά επικέντρωσης σε μεγαλύτερη αυτοδιοικητική μονάδα. Η νέα αυτοδιοικητική μονάδα σε επίπεδο αιρετής περιφέρειας επιτρέπει και επιβάλλει την ανάδειξη ενός γόνιμου προβληματισμού που θα τονίζει την αναγκαιότητα λήψης συναινετικών αποφάσεων, βοηθώντας την αυτοδιοίκηση να βρεί την τοπικότητα της και να μην γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης που διαστρεβλώνει το νόημα της. Σήμερα, περνώντας σε ένα άλλο στάδιο περιφερειακής ευθύνης, οφείλουμε να προετοιμάσουμε σοβαρά τα επόμενα βήματα για την ελληνική αυτοδιοίκηση , μέσα στο ευρύτερο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι των ευρωπαϊκών περιφερειών.Και αυτό, δεν θα είναι ευθύνη μόνο των αιρετών.Είναι και υποχρέωση της Κοινωνίας των Πολιτών. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR.,δημοσιεύθηκε στις 21.1.2011.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ :ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΄΄

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ :ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ του Γιώργου Ζερβάκη* Η μεταπολεμική διοικητική δομή του ελληνικού κράτους την τελευταία 15ετία μέσα από τις νέες δομές του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ αρχικά και του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ τώρα, αποκεντρώνεται, μετασχηματίζεται.Πέραν των όποιων διαφορετικών θέσεων και προτάσεων, η αναγκαιότητα διοικητικής μεταβολής στο κράτος είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Κοινή είναι η διαπίστωση, μελετώντας την ευρωπαϊκή εμπειρία στην αυτοδιοίκηση, ότι για να επιτύχουμε ουσιαστικά αποκεντρωμένες και αποτελεσματικές αυτοδιοικητικές δομές , χρειαζόμαστε όργανα αποκέντρωσης που θα είναι πολιτικά όργανα διάχυσης στη βάση της αρχής της επικουρικότητας. Η προηγούμενη διοικητική μεταρρύθμιση μέσα από το πρόγραμμα ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ αγνόησε τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό αυτοδιοικητικό χάρτη και τις απαιτήσεις για μια ουσιαστική και αποτελεσματική αποκέντρωση, και από την μια προχώρησε σε συνενώσεις των πρωτοβάθμιων αυτοδιοικητικών μονάδων, στην δευτεροβάθμια όμως αυτοδιοίκηση, αντί να κινηθεί προς την αιρετή περιφερειακή μονάδα, νόθευσε την όλη διαδικασία με τον κατακερματισμό σε αιρετές νομαρχιακές δομές.Έτσι, και την μάχη της αποκέντρωσης δεν επιτύχαμε και την αποτελεσματικότητα δεν εξασφαλίσαμε. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν μια σημαντική ευκαιρία όχι για να αλλάξουμε τον συσχετισμό δυνάμεων των κομμάτων, αλλά για να αλλάξουμε την σχέση του πολιτικού συστήματος με την κοινωνία, στα πλαίσια μια αμφίδρομης σχέσης που θα αφήνει στην άκρη τους στείρους κομματισμούς και τους άγονους τοπικιστικούς λαϊκισμούς. Το 1994, σε ένα άρθρο μου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είχα αναφέρει ότι τις παραμονές των αυτοδιοικητικών εκλογών, τα πολιτικά κόμματα θεοποιούν τις τοπικές κοινωνίες, για προφανείς σκοπούς. Σήμερα, περνάμε σε ένα νέο στάδιο για την αυτοδιοίκηση, όπου θα αρχίσουν να αλλάζουν πράγματα, τα διακυβεύματα των περιφερειακών εκλογών δεν θα μπορούν να υποτάσσονται στις σκοπιμότητες και στους σχεδιασμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής.Η λογική του να μετατρέπουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε κεντρική πολιτική αντιπαράθεση, επιφέρει αλλοιώσεις στο πνεύμα της αποκέντρωσης , επιφέρει απώλεια στην αυτονομία της, μετατρέπει την αυτοδιοίκηση απλώς σε «διοίκηση». Σήμερα, που η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με την αμφισβήτηση και απαξίωση του πολιτικού συστήματος δημιουργούν νέα δεδομένα, η διαμόρφωση μιας συνεκτικής αυτοδιοικητικής agenda πρέπει να γίνεται στη βάση της κοινωνικής αυτονομίας και της δυναμικής που θα εκφράζεται , αμφισβητώντας νοοτροπίες που οικοδόμησαν το σημερινό αποτυχημένο μοντέλο. Οι στρεβλώσεις που επηρεάζουν τις αυτοδιοικητικές δράσεις, αποδυναμώνονται μέσα από μια κατεύθυνση που εκφράζει μια άλλη λογική περιφερειακής λογικής και υπευθυνότητας, που ξεπερνά τις τοπικότητες και οδηγεί σε ευρύτερες συνθέσεις που λαμβάνουν υπόψιν τις απαιτήσεις των τοπικών κοινωνιών. Η αποτελεσματική αυτοδιοίκηση ξεπερνώντας τα παραδοσιακά στερεότυπα που είχαν καλλιεργηθεί επι σειρά ετών, αποτελεί την ευκαιρία της Κοινωνίας των Πολιτών.Μια Κοινωνία, που οφείλει να καταδείξει όχι απλά την αναγκαιότητα αλλαγών σε ότι δεν αναβαθμίζει την περιφερειακή αυτοδιοίκηση και την αποκέντρωση, αλλά έχει την υποχρέωση να δημιουργήσει τις δυνάμεις της νέας περιφερειακής ευθύνης. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ‘’ ΚΡΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ’’ και την ηλεκτρονική εφημερίδα ‘’ Agorapress.Gr ‘’, δημοσιεύθηκε στις 13.1.2011.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΄΄

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ του Γιώργου Ζερβάκη *

Η ένταξη μας στην ΕΟΚ το 1981 και στο ευρώ το 1999 αποτελούν σημαντικές στιγμές, καθώς στην πρώτη περίπτωση, η Ελλάδα, μετά την 7χρονη περιπέτεια κατάλυσης των δημοκρατικών ελευθεριών και των δεινών που την συνόδευσαν, έγινε μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, επιδιώκοντας να εδραιώσει τους δημοκρατικούς της θεσμούς και να εξασφαλίσει μια οικονομική ευημερία।Στην δεύτερη περίπτωση, η ένταξη μας στην ευρωζώνη σήμανε μια νέα περίοδο , όπου η ελληνική οικονομία έμπαινε σε ένα πιο ασφαλές λιμάνι।Και οι δυο όμως ιστορικές στιγμές, δεν μας εξασφάλισαν ένα καλύτερο αύριο, γιατί δεν εκμεταλλευθήκαμε ευκαιρίες, γιατί αφήσαμε έναν ευδαιμονικό λαϊκισμό να μας οδηγεί, γιατί καθορίσαμε ένα σύστημα αλλοπρόσαλλης οικονομικής συμπεριφοράς, που παραβίασαν ενσυνειδήτως και για λόγους ιδιοτελείς, κυβερνήσεις, κοινωνικές ομάδες, «επιχειρηματίες» με έναν ιδιότυπο βαλκανικό προσανατολισμό।


Σήμερα, εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, με την χώρα μας να κινείται μέσα σε ένα πολύ διαφορετικό οικονομικό-κοινωνικό πλαίσιο, εξαιτίας των λαθών & των παραλείψεων που δημιουργήσαμε στο πολιτικό, οικονομικό σύστημα, είμαστε υποχρεωμένοι να αναθεώρησουμε όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια αφήσαμε ανεξέλεγκτα।

Βλέπουμε το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη μεταπολεμική του κρίση και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, να υφίσταται τις επιπτώσεις των δικών μας παραλογισμών μας. Μεσούσης της παγκόσμιας κρίσης , στην Ελλάδα, αναπτύσσονται τάσεις ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου , δίνοντας τροφή σε αντίστοιχες ενέργειες και πρακτικές, σε συνδυασμό με επικίνδυνες ενέσεις μιας άλλης μορφής και έντασης λαϊκισμού.Όταν ξεσπούσε η κρίση, ακούγονταν φωνές να ζητούν κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας , χωρίς όμως να μπούν στον κόπο να εξηγήσουν ότι χωρίς το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν νοείται Νομισματική ΄Ενωση , δεν νοείται Ενιαίο Νόμισμα.Οι ίδιες φωνές, διατυπώνουν σήμερα ανεύθυνα αιτήματα περί εξόδου της χώρας και επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.Όμως, έξω από το ασφαλές σκάφος του ΕΥΡΩ, η Ελλάδα θα ερχόταν αντιμέτωπη με νομισματικές αναταράξεις, όπως η Ουγγαρία, με ότι αυτό συνεπάγεται. Όσα ζούμε την τελευταία διετία, όλα όσα περνάμε, απαιτούν μια αλλαγή φιλοσοφίας από όλους μας.Απο το πολιτικό σύστημα, από τις πολιτικές, πνευματικές ηγεσίες αυτού του τόπου, από την ίδια την Κοινωνία. Τα προβλήματα του σήμερα, οφείλουμε να τα αναδείξουμε, να τα συζητήσουμε , με σημείο αναφοράς το ευρωπαϊκό κεκτημένο.Σαν χώρα πρέπει να διαφυλάξουμε το κεκτημένο πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης ως προς το μείζον της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας.Η συμμετοχή μας στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, στις κοινοτικές πολιτικές, σήμανε την πλήρη αλλαγή της εικόνας της χώρας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα ουσιώδη, να αφήσουμε στο περιθώριο λογικές που εθνικοποιούν την ευρωπαϊκή συζήτηση, να αξιοποιήσουμε αυτά που κερδίσαμε ως κοινωνία από την συμμετοχή μας στο κοινοτικό σύστημα, να προσδιορίσουμε αυτά που θέλουμε για την χώρα μας μέσα σε μια Ευρώπη, που περνάει τις δικές της κρίσεις. Σπαταλώντας τα πολύτιμα μεταενταξιακά χρόνια, αποτυγχάνοντας σαν χώρα να διαχειρισθούμε την ενσωμάτωση μας στις ευρωπαϊκές δομές, θα πρέπει να προετοιμασθούμε για να διαφυλάξουμε την μεγάλη κατάκτηση του παγιωμένου και δηλωμένου ευρωπαϊκού προσανατολισμού μας, γιατί, το συνονθύλευμα διαμαρτυρίας που έχει σαν μόνη πρόταση έναν κενό, καταγγελτικό αντιμνημονιακό λόγο, εκδηλώνει έναν υφέρποντα, ρηχό ,ασύνδετο, επικίνδυνο αντιευρωπαϊσμό, που μπορεί να λάβει χαρακτηριστικά επιθετικού ευρωσκεπτικισμού. Η πρόκληση είναι μπροστά μας, και οφείλουμε να μην την χάσουμε. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, με την ευκαιρία της 30ης επετείου από την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ. Δημοσιεύθηκε, στις 11.1.2011

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΄΄

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ του Γιώργου Ζερβάκη* Εδώ και πολλά χρόνια, συζητάμε για το πόσα πράγματα έπρεπε να έχουν γίνει στην Ελλάδα από την ένταξη μας στην ΕΟΚ και μετάπειτα Ε.Ε. και πόσα δεν έγιναν.Συζητάμε για την εκρηκτική επέκταση του Δημόσιου Τομέα, για τις αλλαγές στις ΔΕΚΟ , συζητάμε γιατί δεν έχουμε κάνει συναινετικές μεταρρυθμίσεις στην ανώτατη εκπαίδευση , γιατί δεν έχουν αλλάξει οι νόμοι περί ευθύνης υπουργών και περί βουλευτικής ασυλίας, γιατί πρέπει μέσω του κρατικού προϋπολογισμού να χρηματοδοτούνται αφειδώς τα πολιτικά κόμματα, που αποδεικνύεται ότι δεν είναι ικανά να διαχειρισθούν τα εσωτερικά οικονομικά τους, έχουν ελλείμματα και χρέη και ίσως να χρειάζονταν ένα Μνημόνιο για αυτό. Ενώ λοιπόν συζητάμε όλα αυτά, υπάρχουν θέματα που αντιμετωπίζονται με ορολογία προηγούμενων 10ετιών.Και ένα από αυτά τα ζητήματα, είναι ο τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων , από ένα κράτος , από μια αυτοδιοίκηση ,που σε πολλές των περιπτώσεων πολιτεύονται στο συγκεκριμένο θέμα χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις κοινοτικές οδηγίες , αλλά και από μια κοινωνία που έχει διαφοροποιήσει καταναλωτικές πρακτικές, όχι όμως και την περιβαλλοντική της συμπεριφορά και συνείδηση. Είμαστε μια κοινωνία, που στερούμαστε περιβαλλοντικής συνείδησης, που δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να ξεχωρίσουμε τους μπλέ κάδους ανακύκλωσης με εκείνους των οργανικών απορριμμάτων.Έχουμε περιπτώσεις ,όπου, έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα , που με ευθύνη του κεντρικού κράτους αλλά και της αυτοδιοίκησης, αδυνατεί να διαχειρισθεί τα απορρίμματα σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες , παίρνοντας τεχνογνωσία από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα τον τρόπο επεξεργασίας των απορριμμάτων είναι ενδεικτικός, μια που ολόκληρη η κρατική δομή, τα Υπουργεία Εσωτερικών και Περιβάλλοντος, οι Δήμοι, οι ΤΕΔΚ , οι Περιφέρειες [ χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κρήτη ] δεν μπορούν να καταλήξουν στον τρόπο επεξεργασίας απορριμμάτων για μια μεγάλη γεωγραφική ενότητα. Η περίπτωση των Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων , είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο επιφανειακά αντιμετωπίζεται από πλευράς της Πολιτείας, καθώς επιλέγονται οι χώροι, και εκ των υστέρων αναδεικνύονται ζητήματα, όπως, το πώς δεν θα υπάρχει επιβάρυνση των περιοχών. Στις περιοχές που καλούνται να φιλοξενήσουν ΧΥΤΑ, η Κοινωνία αντιδρά σπασμωδικά , καθώς δεν ενδιαφέρεται κανείς στο να τους πείσει ως προς τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας.Και όσο διατηρείται αυτή η κατάσταση, θα παρακολουθούμε φαινόμενα κανένας Δήμος ή γεωγραφική ενότητα να μην θέλει ΧΥΤΑ στην πόρτα του. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και Δήμοι [ πχ Δήμος Χερσονήσου ] που έχουν κάνει σημαντικά βήματα βάσει των κοινοτικών οδηγιών, λαμβάνοντας τεχνογνωσία από άλλες περιοχές της Ευρώπης, υπάρχουν και πολιτικοί όπως ο ευρωβουλευτής Σπύρος Δανέλης που έχουν καταθέσει συγκροτημένες & τεκμηριωμένες θέσεις για την επεξεργασία των απορριμμάτων, που έχοντας ασχοληθεί με το θέμα, γνωρίζουν, προτείνουν και καταθέτουν την γνώμη τους δημοσίως. Καθώς στο θέμα των απορριμμάτων, δεν έχουμε άλλα περιθώρια λαθών, μαγικών λύσεων, το κράτος, αλλά και εμείς οι Πολίτες, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια ξεφεύγουν από το παραδοσιακό μοντέλο υγιεινής, είναι θέμα που άπτεται του επιπέδου πολιτικού & κοινωνικού πολιτισμού που έχουμε σαν χώρα και οι λύσεις που απαιτούνται είναι μπροστά μας. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, δημοσιεύθηκε στις 10.1.2011.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΄΄

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ του Γιώργου Ζερβάκη*

Οι περιφερειακές εκλογές κινούμενες μακρυά από το πραγματικό τους διακύβευμα, από την μια με την επίκκληση μιας αδιέξοδης αντιμνημονιακής λογικής, από την έντονη κεντρική τους πολιτικοποίηση τόσο με την φρασεολογία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και το δίλημμα του πρωθυπουργού, ανέδειξαν ζητήματα , τα οποία επηρεάζουν το πολιτικό σύστημα।

Στην έλλειψη αυτοδιοικητικού λόγου, εν μέσω διλημμάτων που αναπτύχθηκαν και αποπροσανατόλισαν, είδαμε να εκδηλώνονται πρωτοφανή ποσοστά αποχής και λευκού-άκυρου.Είδαμε τα άκρα του πολιτικού συστήματος, να λαμβάνουν ποσοστά που δεν αποτυπώνουν μια συγκροτημένη, παγιωμένη τάση, που πρέπει να μας προβληματίσουν, καθώς υπάρχει μια συνισταμένη έντονα αντιευρωπαϊκή , με εθνικιστικά φοβικά σύνδρομα, και αριστερίστικο ριζοσπαστισμό. Οι περιφερειακές εκλογές, ανέδειξαν έναν πολιτικό κατακερματισμό, που κινείται από την μείωση των ποσοστών των κομμάτων εξουσίας, και τα όσα αυτή αποτυπώνει, περνάει στην πολιτική απάθεια της αποχής, του λευκού και του άκυρου και φθάνει στην επιλογή σχημάτων με ακραίο καταγγελτικό λόγο. Τα μηνύματα που αποτυπώθηκαν με μια αξιοσημείωτη πολλαπλότητα, εάν δεν προσεχθούν και απαντηθούν κατάλληλα, ενδέχεται στο μέλλον να εξελιχθούν σε προβλήματα και για την χώρα και για το πολιτικό σύστημα, να δούμε απρόβλεπτες εκλογικές συμπεριφορές που μπορεί να επιφέρουν πολλαπλές επιπτώσεις.

Οι βασικές συνισταμένες πάνω στις οποίες αποτυπώνονται τα μηνύματα των πρόσφατων περιφερειακών εκλογών είναι : 1ον) Η πρωτοφανής αποχή, μια βαθύτερη ανάλυση της οποίας φέρνει στην επιφάνεια την αποστασιοποίηση όχι μόνο από την εκλογική διαδικασία, αλλά από ένα πολιτικό σύστημα, κατά βάσην δικομματικό, που αποδεικνύεται ότι πορεύεται με αυτόματο πιλότο, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί τα σύγχρονα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ρεύματα. Το φαινόμενο αυτό δεν έχει περιστασιακά χαρακτηριστικά, διαπιστώνουμε ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι συγκυριακή, σχηματοποιεί μια αυξανόμενα σταθερή τάση τα τελευταία χρόνια, που δεν είναι προς όφελος του πολιτικού συστήματος. Χαρακτηριστικά, στον 2ο γύρο της 14ης Νοεμβρίου, η συμμετοχή των Πολιτών έφτασε το 46,8% , αιρετοί Περιφερειάρχες της χώρας εξελέγησαν από το 1/3 του εκλογικού σώματος. 2ον) H υποχώρηση των ποσοστών των υποψηφίων του «δικομματισμού» στις περιφερειακές εκλογές, έδωσε καθαρή δυναμική στην «αντισυστημική» ψήφο, ανεξάρτητες υποψηφιότητες , που είχαν σαν χαρακτηριστικό ότι ανέδειξαν προς την Κοινωνία το αυτοδιοικητικό διακύβευμα, αποφεύγωντας τα διλήμματα και τις αντιμνημονιακές επικκλήσεις. Αυτή η στάση του εκλογικού σώματος να επιλέγει ανεξάρτητες υποψηφιότητες , επιφέρει μείωση επι των ποσοστών του δικομματισμού [ Στις νομαρχιακές εκλογές του 2006, ο δικομματισμός κινείται περί του 80%-82%, ενώ το 2010 η πτώση του φθάνει το 66% ]. 3ον) H εκλογή των Kαμίνη και Mπουτάρη σε Aθήνα και Θεσσαλονίκη , που υποστηρίχθηκαν από ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις που εκτείνονται από την Φιλελεύθερη Δράση του Στέφανου Μάνου μέχρι την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, αποτυπώνει ένα πρωτόγνωρο, αλλά ελπιδοφόρο μήνυμα για την ανάδειξη στην Αυτοδιοίκηση στα επόμενα χρόνια, προσώπων που θα επενδύουν πάνω στον θετικό ακτιβισμό, που έχουν αποκτήσει εμπειρίες από την κοινωνική τους διαδρομή, προσώπων που έχουν έναν καθαρό λόγο ευρωπαϊκού προσανατολισμού , προσώπων που μπορούν να απευθυνθούν σε ευρύτερα στρώματα της Κοινωνίας, να συνθέσουν μεταξύ της φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς και της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς, να αναδείξουν τον δρόμο ενός άλλου αυτοδιοικητικού συστήματος αξιών . 4ον) H άνοδος των δυνάμεων που υποστηρίχθηκαν από το KKE, κατά κύριο λόγο, από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η παρουσία των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, δείχνει ότι ο αντιεοκικός-αντιευρωπαϊκός αριστερός χώρος, εμφανίζει μια συσπείρωση και διεύρυνση του.Στον χώρο αυτόν, εκφράσθηκε μέρος του εκλογικού σώματος που είχε μια αντιμνημονιακή λογική και για αυτήν προτίμησε αντί του μηνύματος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα αριστερά κόμματα. 5ον) Η τάση σε περιοχές του ιστού της Αθήνας, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, να εκδηλώνονται ισχυρά ποσοστά εθνικιστικών κινήσεων, που έχουν έντονη την ρατσιστική ρητορία, και τον αντιευρωπαϊκό λόγο. 6ον) Η συμμετοχή για 1η φορά της Δημοκρατικής Αριστεράς σε αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και δημιουργία της Δημοκρατικής Συμμαχίας , αποτελούν παράγοντες που θα πρέπει να συνυπολογίζουμε πλέον ,τόσο σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές αποτελούν σημείο αναφοράς για την χώρα, για το πολιτικό σύστημα, επηρεάζουν δομές του χθές που αμφισβητούνται έντονα, κλείνοντας έναν κύκλο , ανοίγοντας όμως παράλληλα έναν άλλο, στον οποίο πρέπει να κυριαρχήσουν η συννενόηση, η πολιτική ευθύνη, να εκφρασθούν δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, για να ανασυγκροτήσουμε πολλά μέσα στα επόμενα χρόνια. Και ο κύκλος αυτός, ανοίγοντας, οφείλει να επιδείξει καινοτομία, προς όφελος της κοινωνίας, των σύγχρονων δημιουργικών αξιών. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, δημοσιεύθηκε στις 28.12.2010.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ : ΔΟΜΕΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΄΄

ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ : ΔΟΜΕΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ του Γιώργου Ζερβάκη* Με την εκλογή των νέων αιρετών αρχών,ξεκινάει μια νέα περίοδος για την τοπική αυτοδιοίκηση, και στα επόμενα χρόνια, το αίτημα θα είναι η ισχυροποίηση παρόμοιων θεσμικών αλλαγών, που ξεκινούν από την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης του κράτους, αλλαγές που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και με τις αναγκαίες τομές στο εκλογικό σύστημα. Μετά τις πρώτες προσπάθειες, ημιτελείς και αποσπασματικές, για την διοικητική μεταρρύθμιση στα μέσα της 10ετίας του ΄90, χάνοντας χρόνια και ευκαιρίες, το σχέδιο «Καλλικράτης» φιλοδοξεί να στοχεύσει σε αυτοδιοίκηση με αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια, που παρέχοντας υπηρεσίες επιπέδου στους πολίτες θα αποτελεί βασικό πυλώνα της τοπικής ανάπτυξης. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, πέραν του νέου σχεδιασμού, οφείλουμε να επαναθεμελιώσουμε την φιλοσοφία μιας αυτοδιοίκησης που δεν θα εξαντλείται στην θεσμική περιγραφή των διοικητικών μεταβολών του κράτους, αλλά θα δίνει βαρύτητα στην αποτελεσματικότητα. Η νέα διοικητική μεταβολή , καθώς θα εισέρχεται στο πεδίο εφαρμογής της από την 1.1.2011 δεν πρέπει να εστιάζεται μόνο στο στοιχείο της αποκέντρωσης , γιατί έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσει τον προσανατολισμό της, το όραμα της. Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, εν μέσω των διλημμάτων που τέθηκαν, από την εμμονή σε ένα αδιέξοδο αντιμνημονιακό μέτωπο, δεν απαντήθηκαν ερωτήματα που αφορούν τον πυρήνα της διοικητικής αναδιάρθρωσης. Δεν έγινε κατανοητό γιατί εν μέσω μιας βαθιάς διαρθρωτικής οικονομικής κρίσης, αναθεωρούμε μειώνοντας τα επίπεδα αυτοδιοικητικής παρουσίας στην χώρα μας, γιατί πρέπει να έχουμε αιρετό περιφερειάρχη, αιρετό περιφερειακό συμβούλιο, και ποια ανάγκη θα καλύψουν, οι θεματικοί αντιπεριφερειάρχες. Ποιος θα είναι ο ρόλος των κρατικών γενικών διοικητών και κατά πόσον νοθεύεται έτσι η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση.Πως θα μπορέσουν οι νέοι περιφερειακοί θεσμοί να συνδράμουν την προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, αποτελώντας τα σημεία αναφοράς της αναπτυξιακής προοπτικής των τοπικών κοινωνιών και όχι της ανάδειξης νέων πελατειακών δομών με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για ένα πολιτικό σύστημα που είναι απαξιωμένο. Καθώς είμαστε ένα κράτος με συγκεντρωτικές δομές, χωρίς πραγματική αυτοδιοικητική κουλτούρα, που στερούμαστε συμμετοχικής, αποτελεσματικής διάχυσης των δομών εξουσίας, οφείλουμε να προτάξουμε το αίτημα για το οποίο, η Ευρώπη , σταδιακά, σε όλες τις κοινοτικές συνθήκες, από το Μάαστριχτ, μέχρι το Άμστερνταμ και την Λισαβόνα, μέσα από την λειτουργία της Επιτροπής των Περιφερειών, προσδιόρισε μια περιφερειακή αποκέντρωση με έλεγχο και γρήγορες αποφάσεις, εγκαταλείποντας την λογική μιας διαρκούς διαπραγμάτευσης κύρια για τους πόρους, μεταξύ του κεντρικού κράτους και των αιρετών περιφερειακών αρχών. Η νέα πορεία της ελληνικής αυτοδιοίκησης , οφείλει όχι να αφομοιώσει τις κρατικές δυσλειτουργίες , αλλά να καθιερώσει στην πράξη και στην συνείδηση των Πολιτών ένα σύστημα θεσμών και δομών επι του οποίου θα λαμβάνονται κύρια πολιτικές αποφάσεις , με ξεκάθαρους στόχους. Και για να επιτύχει η μεγάλη αυτή μεταρρύθμιση, οι εκλεγμένοι αιρετοί πρέπει να αντιληφθούν, ότι απαιτείται εγκατάλειψη της τοπικότητας και του τοπικισμού, απαιτείται στρατηγικός σχεδιασμός, ελαχιστοποίηση των καθυστερήσεων στην εξοικείωση θεσμών και ρόλων. Γιατί, όπως έχει αποδείξει η κοινοτική εμπειρεία, μόνο τότε οι αιρετές περιφερειακές αρχές γίνονται ισχυρά κέντρα αποκεντρωμένου προγραμματισμού, αποτελεσματικής διαχείρισης υπηρεσιών. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, δημοσιεύθηκε στις 7.12.2010.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΣ ΄΄

ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΣ του Γιώργου Ζερβάκη*

Το ελληνικό διοικητικό σύστημα έχει ήδη περάσει σε μια νέα φάση ενός εγχειρήματος , το πρώτο βήμα του οποίου με την αιρετή νομαρχιακή αρχή και τις συνενώσεις των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ, δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα για μια πραγματική μεταρρύθμιση।Η πρώτη αυτή προσπάθεια απέβη ημιτελής, καθώς περιορίσθηκε σε «απλή συνένωση των υφιστάμ ενων αδυναμιών των OTA». Η νέα διοικητική δομή της χώρας, αντί να συνθέσει ριζικές ανατροπές στο διοικητικό χάρτη , αλλά και στη λειτουργία της Aυτοδιοίκησης όπως την γνωρίζαμε ως σήμερα, μετά την κατάθεση της πρότασης από την κυβέρνηση, αναλώθηκε όπως διαπιστώσαμε και στην Κρήτη, σε εσωστρέφεια γύρω από το χωροταξικό και το πώς και ποιοί θα διατηρήσουν τους θώκους τους.Ερασιτεχνισμοί, δηλώσεις και πράξεις που είχαν καμία σχέση με το διακύβευμα του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, με την φιλοσοφία μιας προσπάθειας μεταρρυθμιστική από την φύση της, στην ουσία ακύρωσαν και αυτοαναίρεσαν την προσπάθεια αυτή. Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό αυτοδιοικητικό σύστημα περνάει σε μια νέα περίοδο, όπου οι πόροι, η οικονομική αυτοτέλεια, θα διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο. Η οικονομική βιωσιμότητα έχοντας άμεση διασύνδεση με την διεύρυνση αρμοδιοτήτων , αποτυπώνει ένα μεγάλο στοίχημα, καθώς συνεπάγεται αύξηση του κόστους λειτουργίας των Δήμων, δηλαδή πόρους και πλήρη αποτύπωση των οικονομικών δεδομένων.Μόνο για την πλήρη μεταφορά των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας στους νέους Δήμους θα απαιτηθεί ετησίως επιπλέον περίπου μισό δις € Ευρώ, ενώ για την μεταφορά άλλων αρμοδιοτήτων από τον τομέα της Yγείας και της Παιδείας, όπως η πρωτοβάθμια και προληπτική ιατρική, ή η κατασκευή σχολείων αλλά και πλήθος παρεμβάσεων θα απαιτηθούν επιπλέον πόροι από το κεντρικό κράτος. Παρά την μείωση του αριθμού των Δήμων ,τα όποια οικονομικά οφέλη προκύψουν από την παροχή βελτιωμένων υπηρεσιών και την ικανότητα των οικονομικών και τεχνικών μονάδων να διεκδικούν και να υλοποιούν σημαντικά έργα θα φανούν σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα. Με την μεταφορά πόρων να είναι ουσιαστικής σημασίας για την επιτυχία του νέου αυτοδιοικητικού συστήματος, η αυτοδιοίκηση δεν έχει ανάγκη από οικονομικές «ανάσες» και απλές επιχορηγήσεις, αλλά από μια ουσιαστική φορολογική αποκέντρωση, χωρίς νέους φόρους όμως, με συμμετοχή σε φόρους όπως αυτός της Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, φόρος που με βάση την ευρωπαϊκή εμπειρία θεωρείται ως τοπικός. Η οικονομική αυτοδιοικητική αυτοτέλεια δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, καθώς εκτός της τεκμηριωμένης κοστολόγησης όλων των μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων, απαιτείται μια διαρκή σύμπλευση κεντρικού κράτους και αιρετών.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η λειτουργία των βρεφονηπιακών σταθμών, με την κοστολόγηση της λειτουργίας τους από το τότε υπουργείο Πρόνοιας, όταν πέρασε στους ΟΤΑ να έχει υπολογισθεί στα 14 δισ. δραχμές ετησίως και τελικά το κόστος των νέων δομών για τους δήμους έφθασε τα 36 δισ. δραχμές, με όλες τις οικονομικές συνέπειες που αυτό συνεπάγετο για τους OTA Η αποκέντρωση πόρων προς το νέο αυτοδιοικητικό μοντέλο, δεν μπορεί πλέον να οριοθετείται με τρόπο που να δίνει ευκαιριακές οικονομικές ανάσες, οι κατανομές του χθές δεν μπορούν να καλύπτουν τις αυτοδιοικητικές ανάγκες του αύριο.Δεν γίνεται να αποκεντρώνουμε το κράτος , οι αυτοδιοικητικές μονάδες όμως να χρηματοδοτήσουν εξ’ολοκλήρου πχ τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, όπως έγινε και με τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και το κράτος να μην ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Εάν θέλουμε μια αυτοδιοίκηση μέλλοντος και όχι παρελθόντος, πρέπει να στοχεύουμε στο να επιτύχουμε διοικητική & οικονομική αυτοτέλεια , που θα διασφαλίζει έντονο αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο, με άλλα λόγια να επαναθεμελιώσουμε την τοπική ανάπτυξη. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ,δημοσιεύθηκε την ΚΥΡΙΑΚΗ 5.12.2010.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ ΠΟΡΩΝ ΄΄

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ ΠΟΡΩΝ του Γιώργου Ζερβάκη* Η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ αποτελεί ένα ουσιαστικό ζήτημα , που στην νέα περίοδο που εισέρχεται το ελληνικό αυτοδιοικητικό σύστημα, απαιτείται να έχει μια διαρκή παρακολούθηση από τις αιρετές αρχές, να διασφαλίζεται με τέτοιο τρόπο που να μην ναρκοθετεί το αύριο τις διοικητικής μεταρρύθμισης. Αναμφίβολα, το κεντρικό κράτος, εδώ και χρόνια, με διάφορους τρόπους και μεθοδεύσεις, στερεί έσοδα από θεσμοθετημένους πόρους από την Αυτοδιοίκηση.Η αυτοτέλεια ως προς τους πόρους, είναι απαραίτητο στοιχείο για την απελευθέρωση της αυτοδιοίκησης , για να μπορέσει να αναπτυχθεί ελεύθερα, με τελικό αποτέλεσμα την οικονομική της ανεξαρτησία. Η οικονομική αυτοτέλεια, απαιτεί και επαναπροσδιορισμό ως προς την διαχείριση των πόρων.Να σταματήσει το φαινόμενο οι περισσότερες δημοτικές επιχειρήσεις μπαίνουν μέσα και ίσα ίσα να βγάζουν τα έξοδα, δημοτικά ακίνητα ενοικιάζονται για αστεία μικροποσά, η κατασκευή έργων υποδομής να κοστίζει δέκα φορές περισσότερο από το κανονικό.Αναπτυξιακές εταιρείες μπαίνουν σε ευρωπαϊκά προγράμματα και αναθέτουν δουλειές με κοινοτικούς και εθνικούς πόρους με σημαδεμένα χαρτιά. Η νέα περιφερειακή δομή χρειάζεται δημάρχους και περιφερειάρχες που θα πάψουν και δεν μπορούν να είναι πλέον οι επαίτες του κεντρικού κράτους, να έχουν την οικονομική τους αυτονομία, που θα ξεφεύγει από την λογική των εσόδων από το κεντρικό κράτος, αλλά θα έχουν το δικό τους πορτοφόλι, που θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη βιώσιμων και σταθερών επενδύσεων που θα έχουν μια ισοβαρή διάσταση, τόσο για την ανάπτυξη της απασχόλησης των τοπικών κοινωνιών, όσο και με την καταβολή φορολογίας στα δημοτικά και περιφερειακά ταμεία. Στην φιλοσοφία οικονομικής αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ουσιαστικό πεδίο το οποίο μέχρι τώρα εμφανίζει απογοητευτικά αποτελέσματα, αποτελεί η αξιολόγηση του επιπέδου πιστοποιημένης διαχειριστικής επάρκειας των υφιστάμενων Δήμων ώστε να μπορούν να υποβάλλουν χρηματοδοτικές αιτήσεις από την Ε.Ε. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, εδώ και χρόνια, δεν αξιοποιεί δυνατότητες και πόρους.Και αυτό, για να αλλάξει στη νέα αυτοδιοικητική δομή, απαιτεί προσπάθεια , αλλαγή νοοτροπίας από τα πρόσωπα που καλούνται να διαχειριστούν τις τοπικές υποθέσεις ανάπτυξης. Η νέα πορεία της αυτοδιοίκησης, απαιτεί υψηλό επίπεδο περιφερειακής ευθύνης , οι Δήμαρχοι, οι Περιφερειάρχες, τα Δημοτικά και τα Περιφερειακά Συμβούλια να αποκτήσουν την απαραίτητη αυτονομία που δεν θα σταματάει μετά την εκλογή , που θα πηγαίνει και πέραν του ’’ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ’’, θα αξιοποιεί τοπικά μέσα, θα ξεφεύγει από τις γενικότητες όσων ακούγονται προεκλογικά και θα επικεντρώνεται στην αναγκαιότητα βέλτιστης ικανότητας ως προς την απόκτηση πόρων και διαχείρισης αυτών. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για το CRETALIVE.GR, δημοσιεύθηκε στις 21.11.2010.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΝΕΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΄΄

ΝΕΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ του Γιώργου Ζερβάκη* Από την αρχή της 10ετίας του ΄90 και έπειτα, με την υπογραφή της Συνθήκης του Maastricht , οι αυτοδιοικητικές δομές βρήκαν έκφραση στο ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα, έκφραση που αποτυπώνεται με την ύπαρξη του Ευρωπαϊκού Καταστατικού Χάρτη Αυτοδιοίκησης, με την δημιουργία της Επιτροπής των Περιφερειών και την ενδυνάμωση αυτής της πορείας από όλες τις μετέπειτα κοινοτικές Συνθήκες, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας, της Λισαβόνας. Η Ελλάδα , κινούμενη εντός της ευρωπαϊκής της πορείας, κυρίως εντός των ορίων που σηματοδότησε η ένταξη στην ευρωζώνη , έχει ακόμα και σήμερα διοικητικές δομές που δεν έχουν ακόμα προσαρμοσθεί στις προκλήσεις , στο κοινοτικό γίγνεσθαι της αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης, Πεποίθηση μου, μετά από μια 12ετία ενασχόλησης με τις αυτοδιοικητικές εξελίξεις σε κοινοτικό επίπεδο, είναι ότι σπατάλησαμε κρίσιμα χρόνια, και σήμερα, συζητάμε και πάμε να εφαρμόσουμε πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει. Την ώρα που στην Ελλάδα,στα μέσα της 10ετίας του ΄90 ομφαλοσκοπούσαμε εάν ο β΄ βαθμός Τ.Α. θα έπρεπε να οργανωθεί σε επίπεδο Περιφέρειας ή Νομαρχίας , στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. είχαν ξεκινήσει οι μεταρρυθμίσεις σε σχέση με τις μελλοντικές αυτοδιοικητικές δομές. Παρά την επικρατούσα τάση στην Ευρώπη περιορισμού των ΟΤΑ σε επίπεδο πρώτου βαθμού με την ενίσχυση του ρόλου της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, η διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας μας επικεντρώθηκε στην λειτουργία των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων , οι οποίες καθηλώθηκαν σε ρόλους διεκπεραίωσης και μόνο, κάτι που αποτέλεσε και βασική διαπίστωση του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι εξελίξεις των ετών που ακολούθησαν την εφαρμογή του Καποδίστρια, κατέστησαν ζωτικής σημασίας το αίτημα για ουσιαστικό επαναπροσδιορισμό των αυτοδιοικητικών δομών ,με μια νέα μεταρρύθμιση η οποία θα δώσει την δυνατότητα νέων συνενώσεων των πρωτοβάθμιων ΟΤΑ αλλά και αναδιάρθρωση του δεύτερου αυτοδιοικητικού βαθμού σε επίπεδο Περιφέρειας όμως. Μια ευρύτερη μεταρρύθμιση, που θα στοχεύει στην απόκτηση επιτελικού ρόλου του κράτους , ισχυροποιώντας την αποκέντρωση μέσα από την δημιουργία σύγχρονων Δήμων που θα αποτελούν κύτταρα τοπικής ανάπτυξης & ποιοτικότερης διαχείρισης υπηρεσιών προς τους Πολίτες. Μια μεταρρύθμιση, που μέσα από μια δημόσια διαβούλευση ουσίας θα έχει ως βασικό συστατικό στοιχείο το συμφέρον των τοπικών κοινωνιών, την ενίσχυση της συμμετοχής των Πολιτών στον σχεδιασμό και τις αποφάσεις, την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ. Μια μεταρρύθμιση που θα επαναχαράξει τον ελληνικό διοικητικό χάρτη, με την αιρετή περιφέρεια ως το πεδίο δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης από την στιγμή που τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών γίνονται όλο και πιο σύνθετα & η αντιμετώπιση τους συνηγορεί προς ένα βαθμό όχι συγκέντρωσης, αλλά επικέντρωσης σε μεγαλύτερη αυτοδιοικητική μονάδα. Η νέα αυτοδιοικητική μονάδα σε επίπεδο αιρετής περιφέρειας θα επιτρέψει την ανάδειξη ενός γόνιμου προβληματισμού που θα τονίζει την αναγκαιότητα λήψης συναινετικών αποφάσεων, βοηθώντας την αυτοδιοίκηση να βρεί την τοπικότητα της και να μην γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης που διαστρεβλώνει το νόημα της. Σήμερα, περνώντας σε ένα άλλο στάδιο περιφερειακής ευθύνης, με τον αυτοδιοικητικό διάλογο να τον καθορίζει , οφείλουμε να προετοιμάσουμε σοβαρά την επόμενη ημέρα της αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης, μέσα στο ευρύτερο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι των ευρωπαϊκών περιφερειών.Και αυτό, δεν θα είναι ευθύνη μόνο των αιρετών.Είναι και υποχρέωση της Κοινωνίας των Πολιτών. * Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ. Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για τo CRETALIVE.GR,δημοσιεύθηκε στις 1.11.2010

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΄΄

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ & ΕΥΡΩΠΗ

του Γιώργου Ζερβάκη*


Στην όλη πορεία της μεταπολεμικής Ευρώπης, με τους χιλιάδες Δήμους και Κοινότητες, για την αντιστάθμιση των όποιων μειονεκτημάτων προέκυπταν απο το μικρό μέγεθος των ΟΤΑ , φάνηκε ότι ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η διαδικασία συγχωνεύσεων μέσω κινήτρων , και διαδημοτικές συνεργασίες.

Στην Ευρώπη , η Τοπική Αυτοδιοίκηση οργανώνει τις δομές της σε σχέση με το μέγεθος κάθε χώρας , σε πρωτοβάθμιο , δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.Ειδικά στις χώρες της Νέας Ευρώπης , που ενσωματώθηκαν σχετικά πρόσφατα στις ευρωπαϊκές δομές , η αποκεντρωτική διαδικασία κινείται με ταχύτερους ρυθμούς , μια και οι χώρες αυτές πρέπει να καλύψουν πολλά κενά. Χαρακτηριστικό της αυτοδιοικητικής αποκέντρωσης σε όλη την Ευρώπη δρομολογούν δυο παράλληλες κατευθύνσεις, από την μια η μείωση των πρωτοβάθμιων Ο।Τ.Α. και από την άλλη η συνέχιση της διαδικασίας της περιφερειακής αποκέντρωσης.Η διαδικασία αυτή , λαμβάνει σάρκα και οστά μέσω διάφορων τακτικών , μια εξ αυτών είναι η περαιτέρω αυτονομία και αυξημένη εξουσία για τις περιφέρειες και για τα ομόσπονδα κρατίδια , σε χώρες που φυσικά υπάρχουν.

Στην Γερμανία , με την μακροχρόνια ομοσπονδιακή δομή , στα ομόσπονα κρατίδια παραχωρήθηκαν νέες αρμοδιότητες στους τομείς της εκπαίδευσης , της έρευνας , των περιβαλλοντικών πολιτικών.Στην Ισπανία , ενισχύθηκαν τα τελευταία χρόνια οι περιφερειακές δομές , κάτι που οδήγησε στην αναμόρφωση των αυτοδιοικητικών δομών της Βαλένθια και της Καταλονίας , ενισχύοντας την φορολογία , την διοίκηση και την διαχείριση των υποδομών.

Μια άλλη τακτική ενίσχυσης της περιφερειακής αποκέντρωσης , αποτελεί η δημιουργία αιρετού περιφερειακού επιπέδου.Στα πλαίσια αυτά , η Δανία , δημιουργώντας 5 περιφέρειες οι οποίες αντικατέστησαν 13 , με τις νέες περιφερειακές δομές να είναι υπεύθυνες για την διαχείριση αρμοδιοτήτων όπως τα οδικά δίκτυα , τα νοσοκομεία , τα σχολεία , οι κοινωνικές και πολιτιστικές υποδομές.

Στην Δανία , η περιφερειακή ανασυγκρότηση εξόπλισε τους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ με σημαντικό αριθμό αρμοδιοτήτων και εξουσιών , μεταφέροντας σε αυτούς το μεγαλύτερο μέρος των τοπικών δημόσιων υπηρεσιών.Σε άλλες σκανδιναβικές χώρες έχουμε μια παραλλαγή ενίσχυσης της περιφερειακής αυτοδιοίκησης , όπου στην μεν Σουηδία, δυο κομητείες μετέχουν σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα με διάρκεια ως το 2010 , έχοντας την ευθύνη για την περιφερειακή ανάπτυξη , αρμοδιότητα που κατείχε αποκλειστικά το κράτος , μέσω των τοπικών αντιπροσώπων.

Η Φινλανδία,έχοντας ολοκληρώσει τα προηγούμενα χρόνια την μεταρρύθμιση των αυτοδιοικητικών δομών & υπηρεσιών της , με στόχο την αύξηση του μεγέθους μέσω της διαδικασίας της συνένωσης , αλλά και την ενίσχυση της διαδημοτικής συνεργασίας, υλοποιεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα σε μια περιφέρεια της για περίοδο 7 ετών , η οποία θα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα για τις κοινωνικές υπηρεσίες , την εκπαίδευση και την οικονομική ανάπτυξη.

Στις χώρες της Βαλτικής, που έχουν ενσωματωθεί σχετικά πρόσφατα στο ευρωπαϊκό θεσμικό σύστημα, στην Εσθονία , το 6% των ΟΤΑ οδηγήθηκαν στην συνένωση, κάνοντας χρήση διατάξεων σχετικού νόμου που προβλέπει ,ότι, όσοι ΟΤΑ επιθυμούν να συνενωθούν, θα τυγχάνουν επιδότησης μέσω επιχορηγήσεων και λοιπών οικονομικών ενισχύσεων. Η Λετονία , επίσης , οδηγήθηκε 2009 σε τοπικές εκλογές , έχοντας πρώτα μειώσει τον αριθμό των ΟΤΑ σε 176 . Την τελευταία 20ετία, το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα, μέσα από την αύξηση των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής των Περιφερειών, εμπλέκοντας ουσιαστικά της τοπικές & περιφερειακές αρχές στην οικοδόμηση της Ευρώπης, δημιουργεί νέα δεδομένα, που μέσα από τις συνενώσεις και την μεταφορά αρμοδιοτήτων, δομών και πόρων αναβαθμίζουν τον πυρήνα της φιλοσοφίας της αυτοδιοικητικής λογικής και πρακτικής, που έχει στο επίκεντρο της την Κοινωνία των Πολιτών.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ। Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, δημοσιεύθηκε την ΚΥΡΙΑΚΗ २४/१०/2010